Afgelopen zaterdag ben ik weer aangekomen in Burundi, waar ik af en aan nu al 15 jaar werk als psychiater in het CNPK, het Centre Neuro-Psychiatrique de Kamenge. Het is het referentieziekenhuis voor de psychiatrie en voor de opvang van verslaafden in Burundi, gevestigd in Bujumbura, dat 2 antennes heeft in de provincies Ngozi en Gitega. Al op de luchthaven rook ik weer de speciale geur van het land en merkte ik weer de vriendelijkheid van de mensen. Het was bewolkt en warm, natuurlijk warm. Na de zoveelste covid-test die het reizen met zich meebrengt, stapte ik van de luchthaven naar buiten. Gewoonlijk staat Dada, een chauffeur, dan al te zwaaien. Hij is altijd op tijd en dat is een bijzondere eigenschap hier. Maar ik zag hem niet, dus ik belde hem. Hij was er, nog geen 10 meter bij me vandaan. Hij was in slaap gevallen in de auto. Dada heeft covid gehad en werd 2 weken beademd in het ziekenhuis, hij heeft het maar net gered. Hij heeft nog veel restverschijnselen, maar moest weer aan het werk om zijn gezin te onderhouden. Na een bezoek aan de telefoonmaatschappij, om mijn lokale telefoonkaart te activeren, en wat boodschappen, bracht Dada me thuis. Ik zag hoe moe hij was daarna en stuurde hem naar huis met een doos chocola voor zijn kinderen. De thermometer wees 31 graden aan. Inmiddels had ik gemerkt dat er geen water uit de kraan kwam. Dat ben ik gewend voor een aantal uren per dag, maar 52 uur verder was er nog steeds geen water. Af en toe viel de elektriciteit ook uit. Uiteindelijk heb ik niet gekookt en ben ik naar het klooster van de Broeders van Liefde gewandeld en heb ik daar van een maaltijd en hun gezelschap kunnen genieten.
Op maandag ben ik gestart met het werk. Het weerzien in het CNPK was erg hartelijk. We zijn na wat verhalen over en weer aan het werk gegaan, hebben de lopende projecten doorgenomen en een planning gemaakt voor de opleiding van de nieuwe artsen en verpleegkundigen die hier werken. Er is genoeg te doen in dit postconflict land, waar zoveel psychische problematiek is. De samenwerking met Dr Godelive, de psychiater, is prettig en zinvol. Ook met het projectbureau onder leiding van Gladys en Jules is het goed samenwerken. Uiteraard heb ik verteld over de plannen van Multiversum om het CNPK te steunen. De dankbaarheid hiervoor van iedereen, ook van directeur Herménégilde, is groot. Er zijn al wat gedachten geuit over nuttige projecten voor de toekomst.
Maandagavond was er water! Ik heb het reservoir snel gevuld en ook mijn waterfilter. Mijn grootste bezit hier bestaat uit het waterfilter en de kleine ijskast. Internet is een luxe en werkt marginaal, soms wel, soms niet. Daarom heb ik altijd 2 providers, want in geval van problemen wil ik toch contacten kunnen leggen, zowel hier als met thuis in Europa.
Ik ben tevreden over de start en zal nu en dan laten weten hoe het gaat. Elk verhaal telt en ik zal zeker over onze patiënten en de hulpverleners laten horen.
Amy Besamusca – Ekelschot (psychiater in CNPK)