Pascal (verpleegkundige spoed)
Patiënten die zich aanmelden in het CNPK worden meestal 48u in observatie gehouden in de ‘service d’urgences’ (dienst spoed). Daarna wordt beslist hoe het verdere traject eruit ziet. Ofwel gaan ze naar huis, ofwel worden ze opgenomen in het CNPK, op de afdeling mannen of de afdeling vrouwen.
Pascal werkt in de service d’urgences. Hij heeft algemene verpleegkunde gestudeerd maar koos er in 2010 voor om zich te specialiseren in de geestelijke gezondheidszorg. “Het is een roeping”, zegt hij, “ik wil geesteszieken helpen, op alle mogelijke manieren. Ik ga daar ver in, niets is mij te veel. Ik ontvang ze, ik luister naar hun verhaal en ik kijk hoe ik hen het beste kan helpen. En als je ze dan vooruit ziet gaan, dat is zo’n mooi cadeau.”
Pascal werkte vroeger in gezondheidscentra maar is trots dat hij nu in het CNPK werkt. “Ik heb het gevoel dat ik alleen hier de problemen van geesteszieken kan verhelpen.”
Médiatrice Nsengiyuma (adjunct-directeur zorg)
Médiatrice is onze eerste contact bij het CNPK. Ze leidt ons de eerste dag rond en geeft een uitleg bij iedere dienst waar we langs komen. Vol enthousiasme vertelt ze over haar verpleegkundigen. Niets dan lof voor de moeilijke omstandigheden waarin deze mensen soms werken. “Het zijn lange dagen, het is warm, de patiënten zijn dikwijls overstuur, … En toch staan mijn mensen hier iedere dag weer, klaar om te helpen.”
Als ze over de patiënten praat, breekt haar hart. “De mensen komen hier binnen met niets, en wij kunnen ze niet geven wat ze nodig hebben. Veel matrassen zijn versleten. We snijden de goeie in twee en zo kunnen we twee patiënten helpen. Nu ja, helpen, op een halve matras slapen is niet echt aangenaam. Ze hebben geen zeep of andere toiletartikelen, geen kleren, … Dat doet me pijn aan het hart.”
Dr. Marie Neige (directeur zorg)
Dr. Marie Neige windt er geen doekjes om: verslaving is de grootste uitdaging waar het CNPK momenteel voor staat. “Jongeren zijn amper 11, 12 jaar als ze met verdovende middelen beginnen te experimenteren. Cannabis, tabak, khat zijn makkelijk te krijgen, booster, een mengsel met restjes van heroïne, begint op te komen. Meestal worden die jongeren door hun familie binnengebracht. De jongeren zijn compleet over hun toeren en de familie heeft geen idee wat er aan de hand is want ze kennen niets van verdovende middelen.”
“En dan moet het personeel van het CNPK uitzoeken wat er precies aan de hand is. Wat niet evident is zonder toxicologische testen.”
Dr. Godelieve Nimubona (psychiater)
Dr. Godelieve is de enige psychiater in het CNPK. Zij maakt zich vooral zorgen over wat er gebeurt als patiënten het CNPK verlaten. “Een patiënt komt binnen en wordt 48u geobserveerd; daarna zijn er twee mogelijkheden: hij of zij gaat terug naar huis en wordt eventueel ambulant opgevolgd, anderen gaan naar een afdeling gedurende enkele weken of maanden. Zolang ze hier zijn, krijgen ze medicamenten. Maar als ze naar huis gaan, worden ze verondersteld zelf medicamenten te kopen. In onze apotheek of in een apotheek waar ze wonen. Alleen worden psychotrope geneesmiddelen niet terugbetaald. Wat gebeurt er dus? Ze stoppen met het innemen van geneesmiddelen en binnen de kortste keren hervallen ze en moeten ze terug opgenomen worden.
Voor ons wordt het ook steeds moeilijker om aan de nodige medicamenten te geraken. Wij krijgen het overgrote deel van onze psychotropen van Fracarita Belgium, maar we hebben er steeds meer nodig en die moeten we dan zelf aankopen. En dat gaat dat ten koste van andere aankopen, zoals matrassen, lakens, medisch materiaal, enz.”
Ons dokterteam
